بررسی اثربخشی بکارگیری رویکرد مددکاری گروهی توسعه با تکنیک ایفای نقش بر مهارت ارتباطی زنان مبتلا به ام اس شهر اصفهان سال 1392

هدف: شناخت اثربخشی بکارگیری رویکرد توسعه مددکاری گروهی با تمرکز بر تکنیک ایفای نقش بر مهارت های ارتباطی بیماران مبتلا به ام اس شهراصفهان. روش بررسی: در این پژوهش مداخله ای و ازمایشی 66بیمار زن مبتلا به بیماری ام اس از انجمن ام اس اصفهان با معیارهای ورود و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی، در 2گروه ازمایش و کنترل جایگزین شدند. مداخله ای مبتنی بر مدل توسعه مددکاری گروهی(فعالیت) جهت بهبود مهارت های ارتباطی این بیماران، طی10 جلسه اجرا شد اطلاعات با استفاده از پرسش نامه دموگرافیک و پرسش نامه مهارت های زندگی، باروش پیش ازمون وپس ازمون در هر دو گروه ازمایش وکنترل به دست آمده است. برای تحلیل داده ها از نرم افزارspss18 و آزمون های آماری کای اسکویر، فیشر، تی، آزمون آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات، استفاده شد یافته ها: میانگین نمره مهارت های ارتباطی در بعد مداخله در دو گروه مذکور به ترتیب 8/16±43/77 و 19±2/64 بود و طبق آزمون t-test، اختلاف دو گروه معنی دار بود (p=0.006). نتیجه گیری: طبق نتایج پژوهش حاضر، بکارگیری روش توسعه مددکاری گروهی با تمرکز برتکنیک ایفای نقش می تواند منجر به بهبود مهارت¬های ارتباط بین فردی بیماران ام اس گردد. لذا استفاده از این مدل برای مددکاران اجتماعی در کار بابیماران ام اس توصیه می شود.